De werkgever in de plaats van de wetgever?

Onder kabinet Rutte IV was voorgenomen om de minimumlonen met 7,5% te laten stijgen. Sinds jaar en dag is de AOW gekoppeld aan loonstijgingen. De vraag met het financiële prijskaartje was dus of ook de AOW met 7,5% mee moest stijgen. De regering vindt die stijging een brug te ver. Het gevolg was dat de oppositie de voorgenomen loonstijging volledig heeft getorpedeerd. Gaan ouderen er niet op vooruit; dan moet blijkbaar iedereen arm.

In deze bijdrage proberen wij de werkgever te beschouwen als een soort wetgever binnen zijn eigen onderneming. De wet schrijft over verscheidene zaken minimumnormen voor. In veel gevallen kan je daarvan afwijken, zo ook voor wat betreft loonstijgingen.

AOW koppelen aan loonstijging

De kranten staan momenteel vol (inhoudelijke) opinies óf het terecht is dat de AOW gekoppeld moet blijven aan loonstijgingen. In eerste instantie zouden wij zeggen dat die koppeling gewenst is, omdat het een waarborg van een minimaal welvaartspeil biedt. Ook vormt de AOW voor álle gepensioneerden een inkomen, en dat geldt niet voor het tweede pijler pensioen (werkgeverspensioen).

Echter is dit niet het hele verhaal. Het minimumloon geldt immers als een benchmark waarmee andere looncomponenten – zo ook de pensioenpremie – meestijgen. Daarnaast is het anno 2022 evident dat minimumsalarissen niet toereikend zullen zijn voor huurlasten, zorgverzekeringen, boodschappen en een luxeproduct, zoals een kleine personenauto. Even a blind man can see it. De inkomsten van de werkende generatie en de inkomsten van de gepensioneerde generatie zijn daarmee – met name vanwege de woonlasten en te betalen sociale premies – niet één op één aan elkaar gelijk.

Wat brengt die wijsheid met zich, als de oppositie in Den Haag en vakbonden daar niet aan willen? Nou, de werkgever heeft zelf ook een beleid! Werkgevers kunnen zelf besluiten om tot een loonsverhoging te komen. Een beetje werkgever heeft daar geen overheidsbeleid voor nodig; deze zal zelf in ‘de nieuwe generatie’ investeren om deze niet alleen aan boord van de onderneming te houden, maar vice versa zorgen dat zijn werknemers zodanig voorzien worden in hun behoeften, dat die investering zich loont in de vorm van hogere bedrijfswinsten.

Welke rol kan HR hierin spelen?

Want waar moet (vooral de HR-afdeling!) van een onderneming rekening mee houden? Dat is het zzp’erschap dat in Nederland blijft toenemen. Wanneer de minima niet meer toereikend zijn, zullen werknemers zich omvormen tot zzp’ers. Inmiddels zijn er nagenoeg evenveel zzp’ers als aangesloten leden bij de grootste vakbond van Nederland (inclusief alle gepensioneerde leden).

Door op die manier te kijken naar de huidige ontwikkelingen en als werkgever/HR zelf beleid uit te schrijven, zit je niet vast aan discussies met gepensioneerden. Als werkgever heb je daar ook weinig mee te maken; laat Den Haag daar maar over bakkeleien. Daarnaast voorkom je tevens een uitstroom van human capital.

Dit artikel is geschreven door mr. M.K.A. van Slagmaat voor onze business partner HR-Kiosk.

Wilt u hierover meer weten, neem gerust contact met ons op: